Ikona to słowo greckiego pochodzenia i oznacza obraz. Na ikonach przedstawia się Jezusa Chrystusa, Przenajświętszą Bogurodzicę, aniołów i świętych. Czcząc ikony oddajemy cześć tym, którzy są na nich przedstawieni, w żaden sposób nie wielbiąc i nie kłaniając się desce i farbie, z których powstały. Św. Jan z Damaszku mówi: „Ikona jest jak nauczyciel dla tych, którzy nie umieją czytać, a dla piśmiennych jest jak książka. Ikona przemawia do oczu jak słowo uszom. Ikona jest jak księga, która pomaga nam wyobrazić sobie dzieła Boże i Jego świętych.”
Pomimo wielu świadectw Świętych Ojców o oddawaniu czci ikonom, w 726 roku z rozkazu cesarza Leona III Izauryjczyka rozpoczęto prześladowanie świętych ikon i ich zwolenników. Ikonoburcy powoływali się na drugie przykazanie Dekalogu twierdząc, że oddawanie czci ikonom jest bałwochwalstwem. Lecz gdy do władzy doszła cesarzowa Irena, zwołała w 787 roku w Nicei VII Sobór Powszechny, na którym zezwolono na kult ikon. Po śmierci cesarzowej Ireny ponownie rozpoczęło się prześladowanie ikon, które trwało do 842 roku, w którym cesarzowa Teodora zwołała sobór w Konstantynopolu. Na tym soborze osądzono ikonoburców i uroczyście proklamowano decyzje VII Soboru Powszechnego. W I niedzielę Wielkiego Postu ceremonialnie wniesiono ikony do cerkwi. Na pamiątkę, w ten dzień zwycięstwa nad wrogami ikon, zdecydowano, że każdego roku pierwsza niedziela Wielkiego Postu będzie Niedzielą Prawosławia.
Oprócz cesarzowej Ireny i Teodory do zwycięstwa nad ikonoklazmem przyczynili się św. św German i Nikifor – patriarchowie Konstantynopola, św. Jan z Damaszku, św. Teodor Studyta i wielu, wielu innych wyznawców świętych ikon.