Próżność z powodu ubrań szczególnie szerzy się w naszych czasach. Kto nie ma innego powodu do dumy, pyszni się swoim ubraniem. A ten który ma czymś innym, cenniejszym niż ubrania, ten się nie pyszni. Jak złoto, które nie wychodzi na powierzchnię ziemi, tak i wartości duchowe jednego człowieka nie są zauważalne z zewnątrz.
Mówi się, że pewien słynny filozof zobaczył pewnego młodzieńca, jak chwalił się swoim ubraniem. Podszedł do niego i szepnął do ucha: „Te same futro nosił przed tobą baran, choć był tylko baranem!” – Bycie chrześcijaninem i pysznić się ubraniem jest bardziej szalone niż bycie królem i pysznienie się kurzem pod swoimi nogami.
Dopóki św. Arseniusz nosił złocone szaty na cesarskim dworze, nikt nie nazwał go Wielkim. Wielkim został nazwany wtedy, gdy oddał się cały na służbę Bogu i odział się w łachmany.