Kalendarz

Post jest ważny, lecz miłość jest jeszcze ważniejsza. Jeśli postem wypędza się demony, tłumi pokusy, temperuje ciało, ćwiczy ducha to dzięki miłości Bóg osiedla się w człowieku. Sam Pan wyróżnił post jako nieodzowny, ale miłość wskazał jako główne przykazanie.

W pierwszej połowie przeszłego stulecia (XVIII) rządził Ochrydą Dżeladin-bej, wysłannik sułtana i samodzielny władca, a Cerkwią w tym czasie zarządzał metropolita Kalinik. Dżeladin-bej i Kalinik, choć różnego wyznania, byli dobrymi przyjaciółmi i często się nawzajem odwiedzali. Zdarzyło się, że Dżeladin-bej osądził 25. chrześcijan na szubienicę. Mieli być powieszeni w Wielki Piątek. Metropolita, bardzo wzburzony tym faktem, poszedł do Dżeladina-beja i począł prosić go by zniósł karę. Gdy tak rozmawiali przyszła pora obiadu i bej zaprosił metropolitę na posiłek. Na obiad przygotowano gorącą jagnięcinę. Metropolita przeprosił, że z powodu postu nie może zostać na obiedzie i przyszykował się do wyjścia. Bejowi zrobiło się przykro i powiedział do metropolity: „Wybieraj, albo zjesz ze mną i 25. ludzi uratujesz przed szubienicą albo nie i pozwolisz ich powiesić.” Metropolita się przeżegnał i usiadł do stołu, a Dżeladin uwolnił skazańców.

Jakiej to chwały na niebie dostąpił św. Symeon Teofor, który trzymał na swoich rękach Zbawiciela świata, jasno ukazuje zdarzenie opowiedziane w żywocie św. Piotra Atoskiego (12 czerwca).

Będąc jednym z dowódców, Piotr został w pewnej bitwie wzięty do niewoli, zakuty w kajdany i zamknięty w więzieniu w niejakim mieście Samara na brzegu rzeki Eufrat. Siedząc długo w więzieniu, Piotr modlił się ze łzami do św. Mikołaja by ten wstawił się przed Bogiem za niego, obiecując przy tym, że po wyjściu z więzienia całkowicie odda się służbie Bogu. Objawił się mu św. Mikołaj we śnie i powiedział, że modlił się do Boga za niego, i że Bóg odkłada jego uwolnienie, poważ już wcześniej Piotr dał podobną przysięgę i jej nie wypełnił. Św. Mikołaj poradził mu również, by modlił się do św. Symeona Teofora, „który jest mocniejszy przed Bogiem i stoi blisko tronu Bożego razem z Przenajświętszą Bogurodzicą i św. Janem poprzednikiem Pańskim”. Piotr wysłuchał rady świętego Mikołaja i zaczął modlić się do św. Symeona. Wtedy ponownie objawił się mu św. Mikołaj wraz ze św. Symeonem, lecz nie we śnie, a na jawie. Piotr zobaczył Symeona, pięknego, o świetlistej twarzy, odzianego w szaty starotestamentowego kapłana, ze złotym żezłem (pastorałem) w ręku. Św. Symeon zapytał Piotra: „Czy chcesz wypełnić obietnicą i stać się nowicjuszem?” Na co Piotr odpowiedział: „Tak panie, z Bożą pomocą.” Wtedy to Symeon dotknął swym żezłem kajdany Piotra, a one roztopiły się jak wosk. Drzwi otworzyły się i święci wyprowadzili Piotra z więzienia.