18 lutego 2021 roku Sobór Arcybiskupów Serbskiej Cerkwi Prawosławnej wybrał Jego Eminencję Porfiriusza, metropolitę Zagrzebia i Lublany na 46. patriarchę serbskiego.
Posiedzenie Soboru odbyło się w cerkwi św. Sawy w Belgradzie i tuż przed godziną 16.00 dzwony radośnie obwieściły wybór nowego patriarchy.
Uroczysta intronizacja odbędzie się 19 lutego w soborze arch. Michała w Belgradzie.
Nowo wybrany arcybiskup Peći, metropolita belgradzko-karłowicki, patriarcha serbski Porfiriusz (srb. Порфирије) urodził się 22 lipca 1961 roku w mieście Bečej na północy Serbii. Przy chrzcie otrzymał imię Prvoslav.
Na uniwersytecie w Belgradzie studiował archeologię oraz teologię, którą ukończył w 1987 roku.
11 kwietnia 1986 roku, w Przewodnią Niedzielę, przyjął postrzyżyny mnisze. W tym samym roku z rąk późniejszego patriarchy serbskiego Pawła został wyświęcony na diakona. Następnie wyjechał do Grecji, gdzie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Narodowego im. Kapodistriasa w Atenach ukończył w 1990 roku studia podyplomowe. W tym samym roku 21 listopada, został wyświęcony na kapłana w opuszczonym monasterze Kovilj oraz mianowany na ihumena odradzającej się wspólnoty. Funkcję przełożonego pełnił do 2014 roku. W tym czasie wyremontowano stare oraz wybudowano nowe kwatery, rozpoczęto remont głównej cerkwi oraz wykonano polichromię. Jako ihumen monasteru dbał o to, aby życie i liturgiczny rytm mnichów zorganizowane było na wzór wspólnot na św. górze Athos. Monaster szybko stał się znany dzięki pielęgnowaniu bizantyjskiego śpiewu liturgicznego oraz wytwarzaniu wielu produktów spożywczych oraz rękodzieła. Z inicjatywy JE Porfiriusza powstały w monasterze cztery wspólnoty terapeutyczne „Kraina żywych” (srb. Zemlja živih), które niosą pomoc ludziom uzależnionym. Już prawie 4000 podopiecznych zostało objętych opieką tych wspólnot gdzie nauka i medycyna łączą się z prawosławnym doświadczeniem duchowym.
W momencie odejścia JE Porfiriusza z monasteru w 2014 roku bractwo liczyło 25 mnichów.
14 maja 1999 roku został wybrany na biskupa pomocniczego diecezji Bačka z tytułem biskupa Egeru. W 2004 roku na uniwersytecie w Atenach obronił pracę doktorską Możliwość poznania Boga u św. Pawła według tłumaczenia św. Jana Złotoustego (srb. Могућност познања Бога код апостола Павла по тумачењу светог Јована Златоустог).
Jest profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu w Belgradzie gdzie prowadzi zajęcia m.in. z teologii pastoralnej, psychologii i Nowego Testamentu. Płynnie posługuje się greką, angielskim i rosyjskim.
Był pierwszym biskupem Serbskiej Cerkwi, któremu powierzono opiekę nad organizacją życia religijnego armii (2010-2011).
26 maja 2014 roku decyzją Soboru Arcybiskupów otrzymał godność metropolity. 13 czerwca tego samego roku, w katedrze w Zagrzebiu został intronizowany na metropolitę Zagrzebia i Lublany. Swój plan na pracę duszpasterską w metropolii przedstawił podczas intronizacji, mówiąc:
Zawsze będę gotów uczestniczyć w budowie mostów między ludźmi i narodami, mając pełną świadomość, że są tacy, którzy będą rzucać kamieniami w budowniczych mostów z obu brzegów. Ale sam Pan zobowiązuje mnie do tego, który w swoim Jednorodzonym Synu pomostował przepaść między Bogiem a człowiekiem.
Metropolita powiedział przy tej okazji o swojej tożsamości i fundamentalnych wartościach, na których opiera swoją misję:
„Jestem Serbem, ale przede wszystkim chrześcijaninem i to jest wartość uniwersalna i dlatego będę głosić i świadczyć o Chrystusie. Kocham mój lud, ale kocham też wszystkie inne narody, każdego człowieka, każdą ikonę Boga”.
Metropolita Porfiriusz pielęgnuje przyjazne i oparte na współpracy stosunki z licznymi przedstawicielami Kościoła rzymskokatolickiego i innych wspólnot wyznaniowych, a także z wieloma liderami nauki i kultury w Zagrzebiu.
Pod jego zwierzchnictwem ukończono odbudowę monasteru Lepavina, jednego z najstarszych duchowych ośrodków prawosławnych w Chorwacji.
Jest laureatem nagrody św. Ignacego Akademii Teologicznej w Sztokholmie. Wyróżnienie to zostało mu przyznane „za jego wkład w pojednanie ludzi na Bałkanach i jego oddaną pracę na rzecz promowania jedności wśród chrześcijan”. Z okazji otrzymania nagrody metropolita Porfiriusz wygłosił w Sztokholmie wykład o wolności i prawach człowieka. Mówiąc o tym, że wolność i godność ludzka mają swoje źródło w Cerkwi Chrystusowej, powiedział: „wolność wyboru, wolność sumienia, swobodny przepływ ludzi i idei oraz materialne bezpieczeństwo każdego człowieka są tym, co przynosi chrześcijaństwo jako autentyczny personalizm” i wskazał: „nie oznacza to, że chrześcijaństwo oznacza przemijające wartości ludzkie, ale że potwierdza wieczne wartości, na których skupia się człowiek i jego zbawienie”.
Swoim propagowaniem kultury dialogu i pokoju zdobył w 2019 roku uznanie chorwackiego Stowarzyszenia na rzecz Wolności Religijnej.
Jest autorem dwóch książek: „Twarzą w Twarz – biblijno-pastoralne refleksje o Bogu” (Belgrad-Zagrzeb 2015) (srb. „Лицем к Лицу – Библијско-пастирска промишљања о Богу”) oraz Mądrość w Tajemnicy ukryta – eseje o teologii apostoła Pawła (Belgrad 2020) (srb. Премудрост у Тајни сакривена – Огледи из Теологије апостола Павла). Napisał również szereg artykułów naukowych i popularno-naukowych opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. Zbiór jego wywiadów oraz przemówień z pierwszych dwóch lat po objęciu funkcji metropolity ukazał się w 2016 roku pod tytułem „Zagrzeb i ja kochamy się otwarcie” (srb. „Загреб и ја се волимо јавно”).
Daj Panie, by Jego Świątobliwość Patriarcha serbski Porfiriusz, służył w pokoju i pełni zdrowia, Twojej Świętej Cerkwi na długie lata!
Αξιός! Godzien! Dostojan!
Źródło: spc.rs