Biskup zworniczko-tuzlanski, Vasilije odprawił we wtorek, nabożeństwo żałobne (parastas/panichida) nad grobem 3267 zabitych Serbów, mieszkańców tej ziemi.
Oto fragment kazania władyki, wygłoszonego do obecnych wiernych:
W Imię Ojca i Syna i Świętego Ducha. Pomaže vam Bogi¹ bracia i siostry. W Piśmie Świętym jest napisane: Rachel opłakuje dzieci swoje i nie daje się pocieszyć, bo ich nie ma. (Biblia Tysiąclecia, Mt. 2,18). I my dziś, na tym miejscu, nad tym grobem gdzie sprawiedliwi oczekują wskrzeszenia z martwych i Sądu Ostatecznego, pomodliliśmy się do Ojca Niebieskiego żeby przyjął ich dusze w Królestwie Niebieskim. Pomodliliśmy się aby ich Pan ukoronował wiecznym wieńcem chwały, aby na tym świecie zawładnął pokój i dobra wola pomiędzy wszystkimi ludźmi, tak jak głosi pieśń anielska: Chwała Bogu na wysokościach a na ziemi pokój. Ani jeden ten, który siebie nazywa wiernym bez względu na sposób w jaki sławi Boga i jak do Niego przystępuje, nigdy by nie przyczynił zła niewinnym starcom i dzieciom. A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych. (Bibl. Tys. Mt. 6,15). W imię tych, którzy ucierpieli musimy przebaczyć, ale jako ludzie nie możemy zapomnieć zła, które się wydarzyło na tych ziemiach. Wybaczyć a nie zapomnieć nie jest żadną demagogią. Wybaczyć jest przykazaniem Bożym a nie zapomnieć jest możliwością aby człowiek spojrzał przez historię i jak w przed lustrem zapytał się: Gdzie jestem ja, Boże, jako człowiek? Musimy dojść do wniosku, że zlo rađenje – gotovo suđenje.² Pomodliliśmy się za dusze wszystkich ofiar, bez względu jak się nazywali, w jaki sposób wyznawali Boga, jakiego koloru skóry byli. Pomodliliśmy się żeby bezmyślność ludzka nigdy więcej nie zawładnęła światem. Niech tym, którzy chcą wojny, jak mówi się w przysłowiu, będzie wojna w duszy i w ich domach.
W dzień święta ap. ap. Piotra i Pawła w 1992 roku, oddziały mahometan, pod komendą Orića, napadły na serbskie wioski Zalazje, Biljacza i Zagoni, w których zabiły 69 cywilów i ponad 70 raniły. 19 osób do dziś uważa się za zaginionych. Wioski zostały doszczętnie spalone. Od maja do grudnia 1992 roku, w rejonie Srebrenica, Bratunac i Skelani, w atakach mahometan unicestwionych zostało dziesiątki wiosek i w brutalny sposób zabitych setki cywilów narodowości serbskiej. Tylko na terenie Srebrenicy w tym czasie zostało zniszczonych 21 wsi, w których zabito ponad 400 cywilów. W ataku na 22 wsie w rejonie Bratunac w tym samym okresie zabito najmniej 560 osób. W Boże Narodzenie w 1993 roku, połączone siły muzułmańskie, pod dowództwem Nasera Orisa, w godzinach porannych napadły na serbskie wioski w rejonie Bratunac i zabiły 48 miejscowych. Od 7 do 16 marca 1993 roku, zniszczono 688 gospodarstw i zbezczeszczono prawosławny cmentarz w Kravicy.
W rejonie Srebrenicy, Zwornika, Milića, Bratunca, Vlasenicy i Osmaci, w czasie wojny, zabito najmniej 1300 osób serbskiej narodowości, a w rejonie Podrinja i Bircza zabito łącznie 3267 Serbów. Do dziś, za uczynione zbrodnie nad serbskimi mieszkańcami tych terenów nikt nie został osądzony ani przez sądy Bośni i Hercegowiny ani międzynarodowe.
¹Pomaže vam Bogi – jedno z tradycyjnych powitań, pozdrowień w serbskich cerkiewnych środowiskach (przyp. tłum.)
²Zlo rađenje – gotovo suđenje. – przysłowie serbskie Czynienie zła – pewny wyrok. (przyp. tłum.)